Międzynarodowe Centrum Muzyczne Żelazowa Wola

Projektowany obiekt zlokalizowany został wzdłuż południowej granicy działki tak aby stanowić  domknięcie widokowe dla Parku-Pomnika w Żelazowej Woli. Zabudowa powtarza liniowość narzuconą przez kształt działki oraz kontekst krajobrazowy – linię brzegową rzeki Utraty oraz linię skarpy.

Wzorując się na klasycznych układach spotykanych między innymi w warszawskich pałacach na skarpie wiślanej (Królikarnia, Pałac Gnińskich, Pałac Natoliński itp.) przyjęto zasadę tarasowego układu bryły. Poziom dolny tworzy szeroka i masywna baza, wkomponowana w podstawę skarpy. Dach bazy poprzez zrównanie z poziomem korony skarpy tworzy taras widokowy wyeksponowany na Park-Pomnik oraz Dom Urodzenia Chopina. Z bazy wyrastają delikatne, szklane kostki sali koncertowej oraz części edukacyjno-biurowej. Dla przełamania osiowości układu, trzecia szklana kostka, mieszcząca w sobie salę kameralną, zsunięta jest z bazy w kierunku północnym, wchodząc w przestrzeń parku.

Zastosowanie układu tarasowego oraz rozczłonkowanie brył wyższych kondygnacji w formy szklanych kostek, umożliwiło opanowanie skali budynku i jej relacji z otaczającym krajobrazem oraz skalą sąsiadującej zabudowy. Od strony Parku budynek wpisuje się w masyw skarpy, od południa natomiast obiekt daje wrażenie niewielkich pawilonów, skalą zbliżonych do „Preludium” i „Etiudy”.

Przyjęto zasadę stopniowego przenikania przestrzeni zewnętrznej i wewnętrznej przez zastosowanie wieloplanowości elewacji i powiązań widokowych wnętrza z parkiem. Intencją było stopniowe wzmacnianie u widza natężenia wrażeń towarzyszących spotkaniu z muzyką. Emocje, które powinny temu towarzyszyć to wyciszenie, oderwanie od codzienności, wzniosłość. W odniesieniu do lokalizacji i patrona obiektu, przyjęliśmy, że widz pokonuje drogę, której celem jest dotknięcie muzycznego sacrum. Dlatego w koncepcji świadomie operujemy archetypem greckiej świątyni, której układ i wieloplanowość stopniowo prowadziły do najważniejszego miejsca zwanego naos (u nas jest to sala koncertowa).

Podziały elewacyjne przyjęte zostały w równym module dając wrażenie stabilności i harmonii. Szklanym kubikom wyrastającym z masywnego postumentu narzucono silne podziały wertykalne dla uzyskania efektu lekkości, która przechodzi w centralnej części obiektu w strzelistość. Efekt ten jest budowany poprzez wysmuklenie konstrukcji i zwiększenie wysokości tej części budynku.