Kampus SWPS – Chodakowska

Rejon warszawskiego Kamionka to z punktu widzenia architektury: czerwona, klasycznie wypalana cegła, przejścia bramowe, “zielone” podwórza, wszechobecna czarna stal. Post industrialny krajobraz miesza się tu z kamieniczną zabudowa mieszkaniową formowaną w klasyczne kwartały. Cegła, stal i szkło obecne są zarówno w przedwojennej architekturze: małych i średnich fabryk, manufaktur, kamienic czynszowych jak i współczesnych budynkach mieszkalnych. Materiały te stały się inspiracja dla projektu Chodakowska. Materiały stanowiły główne pole działania w wykrojonej wymogami WZ substancji budynków.

Ideą projektu jest wypełnienie przestrzeni miejskich wartościową tkanką, odtworzenie zabudowy pierzejowej silnie wpisanej w kontekst urbanistyczny, wykorzystanie lokalnie występujących jakościowych materiałów budowlanych, oddanie charakteru miejsca.
Celem projektu jest stworzenie wygodnej nowoczesnej architektury mieszkaniowej, zarówno dla uczniów jak i nauczycieli kampusu SWPS, stworzenie miejsca otwartego na lokalną społeczność i jej służącemu, podniesienie jakości przestrzeni ogólnodostępnych, szeroko pojęta rewitalizacja tego istotnego dla dzielnicy miejsca, rozbudowa kampusu wytworzenie naturalnego “środka ciężkości” punktu istotnego na mapie Warszawy.

Doskonała lokalizacja, kameralna zabudowa, jakościowe materiały inspirowane tymi występującymi lokalnie, sprowadzenie parkowania do podziemia, spowolnienie ruchu samochodowego, wykorzystanie zieleni w szerokim spektrum: w ulicy, na dziedzińcach, na dachach budynków oraz odpowiednie operowanie podziałem funkcjonalnym budynków.

Budynek wielorodzinny definiują małe jednostki mieszkalne, odpowiednie dla doktorantów, młodych par, rodzin studenckich i profesorów w rozkwicie kariery szukających niewielkiego lokum tuż przy uczelni jako dodatkowego miejsca zamieszkania. Część tkanki przeznaczona została na mieszkania większe. Te na zamknięciach traktów maja za zadanie intensyfikację sprawności budynku, a te na górnych kondygnacjach wykorzystują potencjał “mieszkania na dachu miasta” do tego z własnym “zielonym” tarasem.

Budynek domu studenckiego to w przeważającej większości powtarzalne modułowe jednostki – odpowiednie dla zamożniejszych studentów szukających samodzielnego lokum. Na wyższych kondygnacja zlokalizowano większe apartamenty odpowiednie dla doktorantów i ich młodych rodzin. Komunikacja wewnętrza została zlokalizowana od strony wewnętrznego dziedzińca, który może, dzięki temu, pełnić też funkcję miejsca spotkań i rozrywki dla studentów bez powodowania nadmiernej uciążliwości dla innych lokatorów. Rozrzeźbiona przez ograniczenia z WZ bryła dobrze współgra ze spokojnym rytmicznym rysunkiem otworów okiennych na elewacjach. Wejście jest silnie zaznaczone szerokim otwarciem na dostępne z podcienia lobby. Powyżej pełna ceglana ściana w silnym pionowym układzie akcentuje narożnik wychodzący na plac – przyszłe serce kampusu.
Oba budynki posiadają dziedzińce wewnętrzne, wypełnione zielenią, pełniące funkcje rekreacyjne dla mieszkańców szukających chwili relaksu.
W obydwu budynkach rysunki elewacji odpowiadają funkcjonalnym podziałom wnętrza.