Projektowane osiedle bazuje na dwóch blokach zabudowy: długim usytuowanym równolegle do torów minimalistycznym budynku wysokim, stanowiącym dominantę wysokościową, oraz trzech niemalże identycznych otwartych na zieleń budynkach średniowysokich.
Wysokość oraz forma dominant naśladuje budynki sąsiednie, jednak ich ustawienie w prostopadłym do sąsiedztwa kierunku pozwala na zminimalizowanie blokad widokowych w terenie zielonym.
Mimo, że opisywane budynki różnią się od siebie wizualnie i tektonicznie, oparte zostały na podobnych założeniach. Oba typy budynków charakteryzują się dużą ilością przeszkleń i ekspozycji na otoczenie przy zachowaniu odpowiedniego zacieniania dzięki wysuniętym loggiom i balkonom. Pozostają one również bardzo zbliżone typologicznie.
Tektonika brył budynku – wysunięcia gzymsów od strony południowej, głębokie loggie i markizy umożliwiają eliminację przegrzewania się mieszkań i nadmiernej ekspozycji na słońce przy optymalnym ich oświetleniu.
Koncentracja budynków w formie wysokich brył pozwala na „uwolnienie” dużej powierzchni terenu działki wykorzystanej pod tereny zielone i rekreacyjne formowane w oazy zieleni i zacieniania, ogrody deszczowe retencjonujące wodę oraz obszary atrakcyjne dla mieszkańców. Istotną decyzją z puntu widzenia kreowania zieleni osiedlowej było zminimalizowanie komunikacji kołowej. Pozwala to na położenie nacisku na komunikację pieszą łączącą ze sobą istniejące ciągi spacerowe, oraz komunikację rowerową.